Genoeg redenen.
Veel in het buitenland gezeten. De aswolk hield me eerst vast in Boedapest, en eens alles voor de kinderen georganiseerd was, hield ik mezelf vrijwillig vast in Wenen. Van Wenen naar Salzburg (2 x vakantie!), van Salzburg naar Nuremberg (Werk !).
De geplande salesmeeting waarvoor ik oorspronkelijk naar Boedapest vertrok, liep dus uit tot een verrassende twee weken. Ideaal voor deze organisatie- en plannings-verslaafde ;-)
Het bracht me in contact met mensen die ik anders nooit zou ontmoet hebben, nooit lange gesprekken zou gevoerd hebben, niet teruggezien zou hebben.
Het bracht me op plaatsen die ik niet kende, maar waar mijn moeder van droomde, en ik kon het door haar ogen zien.
Het leerde me los te laten en toe te geven aan de stroom.
Het toonde me mijn ontembaar moederinstinct - het gevoel van onmacht als je ergens vast zit en niet bij je kinderen kan die op je wachten. Die instinctieve drang was fenomenaal. beangstigend, maar prachtig.
Vorige week opnieuw naar Boedapest, dit keer voor opleiding.
Ik laat me geen twee keer vangen, dacht ik. Dus ik pakte ook mijn lichte stapschoentjes mee, en 10 slipjes en 10 paar sokken. Ik had Tshirts mee voor minstens een week, een jeans én een grote handtas. Haha, niet met mij !
Toen we toekwamen in Boedapest was het 7 graden. Een gure, strakke wind. Overstromingen in het land. .... en daar was ik dan weer niet op voorzien ....
Zo zie je maar. Dat écht loslaten moet ik nog leren.
