Sir Ken Robinson's bio kan u hier lezen - het loont de moeit- een mens wordt niet zomaar geridderd door The Queen !
Een inspirerend man, en als ik mag geloven wat zijn biografieën zeggen, dan is hij de inspiratiebron geweest voor enkele regeringen die hun visie over onderwijs gingen herbekijken.
Sir Robinson is zowat de enige die luidop durft te zeggen dat scholen de creativiteit doden. Uitgebreid onderzoek van de hersenen tonen dit feit nochtans haarscherp aan. We worden geboren met 95% creativiteit en 5% logica, en op ons 18de zijn die cijfers gewoon omgekeerd.
Maar Robinson stelt het heel simpel : scholen zien de betere leerlingen als de regel. Diegene die niet zo wiskundig, maar bijvoorbeeld wel creatief of handig zijn, worden al snel naar een andere richting doorverwezen die dan "minder goed" zou zijn.
Intelligentie, zo zegt hij, kent vele vormen. Niet alleen de twee vormen die wij zo vaak gebruiken.
Als voorbeeld vroeg hij ons naar onze zintuigen. Wij kennen de klassieke 5 en voegen er de laatste vijf jaar zonder aarzelen ook Intuïtie bij.
In andere culturen komen er heel wat andere zintuigen bij, zoals (de belangrijkste) : evenwicht!! Maar ook honger hebben of zin hebben, ... zeer gewonen dingen die ook zintuiglijk verbonden zijn.
Het typeert ons dat wij, Westerlingen, ons beperken tot 5à6 zintuigen : je kan ze wetenschappelijk aantonen. je oren doen het één, je neus het ander. Punt andere lijn.
Zo lijkt ons schoolsysteem ook uitgebouwd. In functie van wetenschappelijke bewijzen, of in functie van de industrie. Maar nooit werd het onderwijssysteem bekeken vanuit het perspectief van het kind.
In New York moeten kleuters een "intake interview" afnemen voor ze toegelaten worden in Kindergarten. Kan je je zoiets voorstellen? Vermoedelijk wordt de kids gevraagd "a resumé" voor te leggen. Robinson grapte er cynisch mee "What ?? You've been on this planet for 36 months already, and this is all you've achieved ??"
Ik probeer mijn rust te vinden als mijn pubers alweer niet studeren voor hun examens.
Ik zie hoe creatief ze zijn. Alle drie. Ik zie hoe ze inzicht hebben in de dingen die hen echt goed liggen. Of dat nu wiskunde of talen, tekenen en toneel, mechanica of houtbewerking, relaties en zorgen, schetsen of filmpjes monteren is, ... maakt niet uit. Als ze zich maar goed voelen. "In hun element".
Uitgangspunt van de speech van Robinson was dit : 'Hoeveel mensen kent u die al 30 jaar dezelfde job doen, maar dat eigenlijk zonder enige passie doen?' - U kent er zeker, ik ken er ook. Werken om de rekeningen te betalen, maar zonder dat het hart ook maar één keer sneller gaat kloppen van de uitdaging voor de job.
Ik kan het me voor mezelf niet inbeelden.
Passie - op welk vlak dan ook- lijkt me de basis van het leven.
In mijn kast staat dan ook al een hele tijd een mooie quote van Brody Neuenschwander "wie zich verliest in zijn passie, heeft minder verloren dan wie zijn passie verliest". Robinson zorgt voor een quote die binnenkort in mijn andere kast moet prijken : The element, or how finding passion changes everything.
Ik bestel hem nu !
