Waarom ik 1 week te laat op dit bericht reageer? (afgezien van het feit dat ik vorige week nog geen blog had?) ....
Ik zie mijn vriendinnen soms worstelen met hun carrière en kinderen. Ze willen beide, en nog steeds staat onze opvoeding, traditie ons in de weg om dat ook zonder schuldgevoel gewoon te doen. Hoe komt dat?
Ik zie vrouwen gebogen onder een zwaar agenda. Job en gezin. Loopt de werkplanning vlot? En loopt intussen thuis ook alles gesmeerd?
Maar ik zie fantastische vrouwen die enthousiast, professioneel en met "goesting" gaan werken. Daar kijk ik naar op. Of het nu de vrouw is die er altijd voor zorgt dat het gebouw netjes is en de koffie op tijd klaar staat, of de vrouwelijke manager van het jaar - maakt niets uit. Ik las vandaag een artikel over een frisse madam Mieke Vertriest die de Womed Award 2009 gewonnen heeft, en dat raakt me dan.
Ik was lang werkgever, daarna een drietal jaar werknemer, en nu weer werkgever -een positie die niet makkelijker is, maar wel een pak voordelen biedt. Je beseft pas als je je loonbriefje van een ander moet krijgen, welke vrijheid het geeft om je eigen wedde uit te schrijven. Dankzij die tijd als werknemer, aan de andere kant van de lijn, heb ik heel wat geleerd.
Ik hoop dat de vrouwen in mijn team niet gratis werken vanaf 15 uur. Ik hoop wél dat ze met volle goesting naar hun dagtaak komen. En ik hoop dat ik daar mijn steentje toe kan bijdragen !
