Zoals het hoort volgens "het" boekje, probeerden we na elk gesprek ook een verslag te maken - met daarop de werkpuntjes voor ons, als bedrijfsleiders, en voor onze medewerkers. Ik overloop het verslag nog even, laat het tekenen door onze medewerker, met de bedoeling in december te gaan evalueren. Het is een formele manier van samenvatten, maar ook een eerlijke, en niet-van-onderuit-te-muizen-agenda voor als we eind dit jaar weer gaan samenzitten. Ik voel me verantwoordelijk voor de afspraken gemaakt tijdens het gesprek, en ik ben ervan overtuigd dat ook onze teamleden er hetzelfde over denken.
Vandaag moest ik nog een laatste verslag doornemen met één van onze medewerkers.
Door part-time opdracht, stroompannes, klein verlet en opleiding was het er nog niet van gekomen.
Ik denk dat je evenveel leert over je team uit de babbel die volgt bij het overlopen van het verslag als uit een functioneringsgesprek zelf.
Zoals te verwachten waren sommige mensen uit het team het makkelijk eens met het verslag, anderen hadden zelf al wat voorbereiding gedaan voor hun werkpuntjes, of één of twee teamleden willen toch nog enkele bemerkingen maken.
Zo leek het vandaag alsof ik het functioneringsgesprek opnieuw moest voeren.
Waarover we het hadden blijft tussen ons, maar dit kan ik wel meegeven.
Het is vaak een moeilijke brug tussen werkgever en werknemer.
Een grote stap tussen verwachtingen en wat gerealiseerd wordt.
Ik besef dat ik nog veel te leren heb over......
- Wat iemand denkt dat hij kan, en wat iemand dan ook werkelijk kan.
- Wat iemand denkt dat hij waard is, en wat zijn (markt) waarde is.
- Hoe een part-time werknemer wil groeien in de functie (jobtitel en verloning), en hoe je dat als bedrijf moet realiseren binnen een opdracht van 20 u/week
- Hoe in tijden van crisis werknemers loonsverhoging verwachten, terwijl ze zelf merken dat de telefoon verdacht weinig rinkelt.
- Hoe in tijden van crisis je als werkgever probeert te investeren in de toekomst, maar je het daarbij niet vanzelfsprekend mag vinden dat je team je daarin steunt.
Ik ben blij dat ik van de twee kanten mocht proeven in het verleden. Ik schreef het al eerder. Wat een geluk dat ik ooit een baas had, verschillende bazen. Ik heb veel van hen geleerd.
Geleerd over over geven en nemen, over firmawagens en verlof, overuren en extra kosten, opleiding en zelfstudie, over vanzelfsprekendheid, over leiderschap en gedrevenheid.
Mijn twee favoriete bazen heb ik af en toe nog eens aan de lijn. We houden contact - waar ik blij om ben. Ik leer nog steeds van hen.
Hoe ook zij twijfelen, maar het vroeger nooit lieten merken.
Hoe ook zij zoeken en soms ook vinden.
Hoe ze een doel hebben en dat niet loslaten.
Hoe ze leren uit fouten en genieten van succes.
Hoe ze groeien - met vallen en opstaan.
Ik heb nog een lange lange weg te gaan.
