Mijn excuses. Ik kan het niet laten toch terug te komen op de politiek.
Eigenlijk zou ik dat niet mogen doen in deze blog. Deze blog gaat over ondernemen, en de dingen die ik als (vrouwelijke) ondernemer meemaak. Maar politiek is een vreemd beestje dat me ook niet loslaat. Later, ooit, als ik oud en iets wijzer ben, wil ik misschien ook eens politiek gaan bedrijven ... Hoewel ??
Is politiek niet als ondernemen? Moet ons land ook niet gemanaged worden? Mogen we van onze politici niet verwachten dat ze ons land besturen alsof het een bedrijf was : waar mensen tevreden zijn, je niet in het rood gaat, je probeert te groeien, denkt aan innovatie en creativiteit?
Creativiteit wordt door politici vaker gebruikt om hun eigen hachje te redden of collega's een hak te zetten, lijkt me.
Wanneer wordt ons land nog eens gerund, vraag ik me dan af? Als wij als ondernemers bijna 2 jaar niets wezenlijks gaan ondernemen, zouden wij dan al niet lang onder de tafel geveegd zijn door onze concurrenten? Hoe lang zouden werknemers in hun bedrijf tewerkgesteld kunnen blijven, als ze bijna 2 jaar lang gewoon maar aanmodderen?
Ik neem het de regering (en dan vooral de federale) nogal kwalijk dat er niets gebeurt, dat ze niets ondernemen om de crisis te lijf te gaan. Hoofdzaak voor hen zijn de verkiezingen en hun eigen plaatsje in de puzzel. De duizenden bedrijven en tienduizenden werknemers die vandaag sterk onder druk staan, schijnen hen koud te laten.
Ik vermoed dat de beslissing om (onder zeer strenge voorwaarden) economische werkloosheid ook voor bedienden mogelijk te maken voor onze regereing een heldendaad lijkt, waarmee ze vanaf nu ook in politieke debatten kunnen gaan schermen. In werkelijkheid is het een druppel op een hete plaat.
Ik mis de tijd van een bevlogen politicus die goed nieuws vertelt.
Ik vind het goed dat mensen uit de privé naar de politiek gaan - al zijn politieke spelletjes niet voor iedereen weggelegd.
Ik kijk uit naar een nieuwe "nieuwe politiek" - waarin politici niet met grote woorden, maar met daden in het nieuws komen.
Als ik naar de borden aan de kant van de straat kijk, heb ik het gevoel dat ik nog een paar jaar op mijn honger zal moeten zitten.
