Deze week nog maar eens een goede opleiding Google Analytics gevolgd.
Hoe meer ik erover weet, hoe gekker ik ervan word. Ik was blij te merken dat ook mijn collega-cursisten hetzelfde effect voelen.
We weten al lang dat de fiscus Facebook checkt om te zien of je die moto voor privé doeleinden gebruikt, of er echt mee naar het werk rijdt. Dat je die privacy instelling toch goed in de gaten moet houden, de foto’s van het laatste carnavalsfeestje mogelijk te vinden zijn op Google afbeeldingen, en dat, als je in een moment van sociaal engagement, één of andere online petitie tekende, de hele wereld dat kan zien.
En dat er lovers en haters zijn van de vele sociale sites. Facebook is voor hen de boeman die onze privacy te grabbel gooit – maar zijn we zelf niet verantwoordelijk voor de inhoud die we op onze tijdlijn posten?
Ik denk dat de grote haters beter even stilstaan bij elke beweging die ze maken op het wereldwijde web.Ik zie dankzij Google perfect hoeveel mensen onze site bezoeken, hoelang ze er blijven, uit welke regio ze komen, en welke browser ze gebruiken.
Achter elke grote reclamecampagne die jij in je mailbox ontvangt, schuilt een prachtig systeem dat de verzender perfect vertelt of je de mailing las, of je klikte, op welke pagina’s je dat deed, en op welk uur van de dag je daar de tijd voor nam.
Ik weet ook dat Google alles weet over mijn persoonlijk surfgedrag, want als u en ik hetzelfde zoekwoord ingeven, komen we misschien wel met een andere resultaat uit. Google kent mijn interesses, mijn werkgebied. Google kent net als Facebook mijn locatie en mijn kinderen.
Die kennis krijgt Google cadeau omdat zij de nieuwe bijbel zijn, het virtuele boek der antwoorden. …. Of de lang voorspelde Big Brother ?
Wat geeft het dus dat ik via Facebook laat weten dat ik weer eens aan de chocolade zat ? Google weet vermoedelijk al lang waar ik die chocolade het liefste koop….
