Overuren

Laatste ging ik op bezoek bij een klant in het Noorden van de provincie Oost-Vlaanderen. Een echt familiebedrijf dat op 20 jaar tijd stevig uit zijn voegen groeide. Een zestigtal werknemers. Je hoort me al komen : ik was weer eens zeer enthousiast over het ondernemerschap dat ik mocht zien.


Tijdens ons gesprek merkte ik al snel dat voor me een intelligente, boeiende, creatieve en ervaren ondernemer zat.
Het probleem voor zijn bedrijf was vooral dat de flexibiliteit die verwacht wordt van werknemers niet meer zo evident is. Wel in de agrarische gemeente waar het bedrijf haar hoofdzetel heeft ("ja, die boerenzonen die werken gelijk een paard"), maar niet in hun tweede bedrijf dat in Antwerpen gelegen is.
Reden ? De jongere generatie wil geen overuren presteren. Zij willen een evenwicht tussen werk en leven. Werken om te leven en niet omgekeerd. Behalve, uiteraard - als ze daardoor een extraatje konden verdienen. En daar wringt het schoentje.


Mijn klant wil niets liever dan overuren mogelijk maken.
Niets liever dan dat extraatje -officieel- aan hun team geven. Maar ze botsen op zoveel problemen, waardoor dit haast onmogelijk wordt.
Los van alle het papierwerk dat met overuren gepaard gaat, houden noch het bedrijf, noch de werknemers nog een echt  "extraatje" aan overuren over. De uren zijn zwaar belast op alle vlakken. Niemand wint erbij, behalve natuurlijk de sociale zekerheidskas.
Onze klant had er al van wakker gelegen - dat leek me duidelijk. Ik denk dat hij zijn prachtige oplossing 
tijdens één van die slapeloze nachten heeft bedacht.


Waarom geen overuren cheques invoeren? Naar analogie van de maaltijdcheques.
Zo werkt het : Een bedrijf koopt overurencheques van bv 10 euro per uur, 
kostprijs bv 17 euro per uur voor het bedrijf, 
bijdrage voor de werknemer 1 euro.
Een plafond van aan te kopen overurencheques per maand voor het bedrijf,
een plafond van te verdienen cheques voor de werknemer - 
ze zijn er enkel voor werknemers die een full time job hebben, zodat ze geen goedkope oplossing worden voor arbeidskrachten.
De cheques bovendien -zoals de maaltijdcheques- enkel te gebruiken voor verbruiksgoederen.


Een schitterend idee toch ?
Ik zat me af te vragen wie NIET achter deze regel kon staan ?
Een einde aan zwartwerk voor de Staat, een controle op overuren . Vermoedelijk kunnen ook de vakbonden leven met de idee, dankzij het plafond en het voordeel voor de werknemer. De bedrijven vinden een gebruiksvriendelijke, wettelijk correcte invulling voor de vraag die hun klanten soms stellen : last minute klussen of depanages. Flexibiliteit wordt weer mogelijk voor iedereen.


Mijn klant wil niet in de politiek gaan, zeihij toen ik hem dat vroeg.
Jammer. Een creatieve en flexibele ondernemer in de politiek zou nochtans wonderen kunnen doen.
Deze ondernemer zou mijn stem krijgen.
Tot hij die stap zet, geef ik mijn stem aan de petitie "laatonsondernemen.be" - in de hoop dat iemand in Brussel luistert.

Voeten op de grond

Deze namiddag ben ik gaan wandelen met Herman.
Herman is een jaar of 50. Hij heeft een leidende functie in een groot West-Vlaans bedrijf. Je ziet meteen dat hij ernstig is, doordacht, voorzichtig. Je ziet hem denken en afwegen.
Dat is de eerste laag.
Daaronder zit een warme, lieve, emotioneel-intelligente man, die toch ook nog steeds op zoek is naar zichzelf. Een gewone en toch bijzondere man dus ;-)


Morgen heeft Herman een belangrijke meeting. Daar liep hij vandaag en de dagen ervoor ook, zegt hij, al zenuwachtig voor.
Ook in zijn grote bedrijf verandert alles grondig. Herstructurering, nieuwe bazen, nieuwe wetten. Oude zekerheden van het bedrijf staan op de helling. 
Iedereen wordt op de rooster gelegd. Eén verkeerde stap wordt meegenomen naar je volgende evaluatie. Eén keer "neen" zeggen tegen een voorstel om in het buitenland te werken kan, de tweede keer wordt moeilijk, de derde mag je je "opportuniteiten in een ander bedrijf gaan zoeken".


We praatten een beetje over oefeningen die hij vanavond zou moeten doen om zich wat te ontspannen. Mindfulness. Iedereen heeft de cursus genomen, maar wie denkt nog aan de oefeningen ?
We hadden het ook over body language die hij kan toepassen tijdens de meeting, zinnen die hij kan gebruiken om de gemoederen te bedaren. Ik denk niet dat hij het toepast morgen, Herman heeft meer dan genoeg ervaring, kalmte en wijsheid in zich ... maar ik kon maar proberen.


En over zijn voeten hadden we het ook.
Voeten plat op de grond, zeg ik altijd. Aarden.
Laat je energie zijn baan vinden. Negatieve energie eruit, positieve erin.
Als je stress voelt : voeten plat op de grond.
Als je een moeilijke boodschap moet brengen : voeten plat op de grond.
Als iemand je boos maakt : voeten plat om de grond.
In contact blijven met jezelf.
Vasthouden en aarden.
Je moet het eens proberen - werkt altijd !

MAC :-)

Ja, lieve lezers, ... ik heb een nieuwe computer gekocht. Dat kan een mens toch gelukkig maken. Om 13 uur de doos open doen, en om 13.15 achter je scherm zitten en surfen, online zijn, je mailbox geïnstalleerd, je favoriete CD al ingevoerd.

Ik had getwijfeld.

De eerste 15 jaar uit mijn carrière heb ik enkel met Mac gewerkt. Onze eerste was een Macintosh IIsi, ik herinner me het goed. Frank en ik, als jonge starters met onze eerste computer. We hadden een week vakantie gepland voor het bedrijf. De computer werd de dag voor die vakantie geleverd. Die ganse week stonden we vroeg op en gingen we laat slapen om zo veel mogelijk voor die magische computer te zitten.

Ach, nostalgie ! ;-)

Dat was nog voor het internet of zelfs kleurenschermen !

We groeiden en dat deden onze computers ook. Ik herinner me de komst van de eerste prachtige iMac, een wondermachine,vonden we dat toen.

En zo ging het steeds verder.

Toen ik vijf jaar geleden een andere koers koos, moest ik voor het eerst op pc werken. Ik wende er snel aan dat de knopjes aan de verkeerde kant zaten, en dat je om de computer uit te zetten naar de start knop moest gaan (vreemd toch?). Ik leerde leven met virusscanners en moeilijke configuraties om draadloos te surfen. En ook office kreeg ik onder de knie.

Maar thuis keerde ik altijd weer naar mijn eigen iBook. Een ontspanning als het ware.

Op vijf jaar leert een mens veel. Ook de pc begon goed in de hand te liggen en de klik van werk naar thuis werd steeds moeilijker.

Een maand geleden besefte ik dat het tijd werd voor een nieuwe thuiscomputer en begon de twijfel toe te slaan.

De kinderen moeten voor school alles op pc doen. Ik werk intussen sneller op pc dan op mac. PC is een pak goedkoper. Een mens somt wat argumenten op bij zo'n beslissing.

Eén bezoek aan de Switch site deed de knop meteen omslaan.

Argumenten genoeg om de prachtige iMac 21,5 inch scherm 1Tb te kopen ;-)

Nu ik hem heb .... weet ik voor de volle 100% dat alleen deze beslissing de juiste was.

Er is één nadeel met deze nieuwe computer.

Ik zit weer vele uren achter het scherm ;-)