zaterdag 4 april 2009

Slumdog Millionaire

Vanavond voor de tweede keer Slumdog Millionaire gaan zien. Lang geleden dat een film me zo van mijn stuk bracht. Daarom een tweede keer, mét de kids. Hoe klinkt het als ik zeg dat ik vond dat ze hem ook moesten zien? .... De film toont een wereld die wij niet kennen, waar wij zo veilig ver weg vandaan wonen, en vanuit een rode zetel bekijken. ... 

Ik kom maar terug op mijn eeuwige "ondernemen" - de kinderen in de film leren ondernemen om te overleven. In vele arme landen is ondernemen gewoon de enige manier om dat te doen.
In onze fraaie westerse maatschappij worden wij nogal verwend door ons sociaal systeem. We hoeven niet te knokken om te overleven. Begrijp me niet verkeerd : Ik ben me er heel erg van bewust dat heel wat mensen hier wel de eindjes aan elkaar moeten knopen, dat er armoede en eenzaamheid is, dat niet iedereen kan terugvallen op een sociaal vangnet (denk maar aan Hilde, in mijn bericht van gisteren) - maar de meerderheid van ons kan rekenen op een financiële back-up van de overheid als het even niet meezit.

Op een onbewaakt moment durf ik me dan afvragen of we niet teveel verwend worden? Of we niet ontmoedigd worden om initiatief te nemen omdat het eigenlijk niet moet? Wordt onze ondernemerzin en creativiteit niet onderdrukt door ons sociaal systeem?

Een paar maand geleden was ik nog op het World Creativity Forum. Als u even gaat kijken naar de link, merkt u dat er een pak grote namen en fantastische mannen en vrouwen op de affiche stonden. Ze spraken allemaal over hetzelfde thema : creativiteit en ondernemen. Een ongelooflijk interessante dag, met prachtige getuigenissen. Maar het werd echt muisstil in de bomvolle zaal toen Arnoud Raskin van Streetwize zijn ding kwam doen. Hijzelf zei weinig, maar liet Junieth aan het woord. "On the street, everybody's an entrepreneur". Bekijk haar getuigenis zeker. Blijft ook in je kleren plakken.

Jamal uit de film, of Junieth levensecht, ze zijn overlevers. Vechten voor hun leven, of dat van hun familie. Zo zijn er honderden, duizenden, miljoenen kinderen en jongeren. 

Ik besefte nog maar eens hoeveel geluk wij hebben aan deze kant van de wereld geboren te zijn. Dat mijn kinderen niet zo moeten knokken om eenvoudig te overleven. Dat ik hen kan beschermen. 
Toch hoop ik dat ik hen kan leren te ondernemen, hun talenten waar te maken, en hun creativiteit verder aan te wakkeren. Want daar ligt voor mij de basis én het vangnet dat ze alvast voor zichzelf kunnen spannen.